"Coctail u księżny Gieorgijew : opowiadania paryskie" zawiera dwanaście opowiadań. Każde opowiadanie prosi się o streszczenie. Myślę, że obraz i atmosferę całego zbiorku najlepiej przedstawi opowiadanie tytułowe. Autor często bywał u księżnej Gieorgijew, która uciekła do Francji po rewolucji i zamieszkała w Paryżu wraz z mężem oraz znaczną ilością mopsów, które uwielbiała i kotów, za które jej mąż był gotów oddać życie. Autor świadczył starszej pani drobne grzeczności i zaliczał się do bliskich przyjaciół książęcej pary, której muszę dodać nie przelewało się, ale miała środki, aby żyć na poziomie i takim coctailem zaznaczyć swoją obecność wśród rosyjskiej emigracji. Nasz gość był wygłodniały i od samego początku zajadał różne frykasy popijając whisky. Gości było sporo, lecz rzucała się w oczy ich wielka różnorodność. Od panienek o słowiańskim typie do staruszek gryzących cieniutkie kabanosy i popijających je wódką Smirnoff. Księżna chciała, aby autor zasilił grupę sfrancuziałej, zamożnej młodzieży, ale jego uwagę zwróciła starsza pani, wyraźnie szukająca z nim kontaktu. Mogła to być nawet dama dworu carowej; poznać taką osobę to dla historyka prawdziwa gratka. Ale ciągle coś przeszkadzało, a przecież i staruszka zerkała w stronę autora, wyraźnie chciała z nim porozmawiać. Czas biegł nieubłaganie i coctail się kończył. Autor szedł do domu, towarzyszył mu baron. Z rozmowy wynikało, że księżna Georgijew jest księżną dopiero 40 lat, natomiast baron zupełnie nie wiedział kim była intrygująca, tajemnicza staruszeczka o wesołych oczkach. Są jeszcze inne opowiadana, których akcja toczy się w apartamentach księżnej, inne mniej lub więcej do niej nawiązują, jak choćby Dyskretna sprawa Łarisy de Strogoff lub Oładki albo samobójstwo Bogumiła . Wszystkie nowelki to perełki czystej wody tego gatunku literackiego, czytanie ich jest prawdziwą ucztą, ale najlepsze streszczenie nie odda ich finezji; to trzeba przeczytać.